آموزش نحوه راه اندازی سرور پراکسی

در چشم‌انداز به‌هم‌پیوسته دیجیتالی امروزی، نحوه راه اندازی سرور پراکسی نقش محوری در افزایش حریم خصوصی، امنیت و دسترسی آنلاین ایفا می‌کند. یک سرور پراکسی به‌عنوان واسطه‌ای بین دستگاه کاربر و اینترنت عمل می‌کند و درخواست‌ها و پاسخ‌ها را برای پنهان‌کردن آدرس‌های IP، دورزدن محدودیت‌های جغرافیایی یا بهینه‌سازی عملکرد شبکه مسیریابی می‌کند.

چه فردی باشید که به دنبال محافظت از داده‌های خود، کسب‌وکاری با هدف ایمن‌سازی ارتباطات شرکتی یا توسعه‌ای دهنده‌ای که به دنبال مدیریت کارآمد ترافیک وب است، درک نحوه راه‌اندازی یک سرور پراکسی یک مهارت ارزشمند محسوب می‌شود. در این مقاله از وب سایت راهبردار به بررسی اصول اولیه سرور پراکسی، مزایا و کاربردهای عملی آن می‌پردازیم. این راهنما شما را به دانش لازم برای ایجاد یک سرور پراکسی قوی متناسب با نیازهایتان مجهز می‌کند.

سرور پراکسی چیست؟

یک سرور پراکسی درخواست‌ها را بین کلاینت‌ها (دستگاه‌ها) و سرورها (وب‌سایت‌ها یا سرویس‌ها) واسطه‌گری می‌کند. سرور پراکسی در واقع درخواست شما را دریافت می‌کند، آن را به مقصد ارسال می‌کند و پاسخ را بر می‌گرداند که اغلب آدرس IP شما را پنهان می‌کند. از پراکسی‌ها می‌توان برای ناشناس ماندن، ذخیره‌سازی برای سرعت‌بخشیدن به جستجو، محتوای فیلتر یا قفل شده منطقه‌ای استفاده کرد. انواع مختلفی از پراکسی وجود دارد که هرکدام ویژگی‌ها و کاربردهای منحصربه‌فرد خود را دارند. در ادامه به بررسی نحوه راه اندازی سرور پراکسی از نوع forward با استفاده از Squid در سرور لینوکسی خواهیم پرداخت.

پیش‌نیازها:

قبل از شروع، اطمینان حاصل کنید که از موارد زیر برای راه اندازی سرور پراکسی برخوردار هستید:

• یک سرور (فیزیکی یا مجازی مثلاً یک VPS از ارائه‌دهندگانی مانند AWS، DigitalOcean یا Linode) که توزیع لینوکسی را اجرا می‌کند. Ubuntu 20.04 یا بالاتر توصیه می‌شود.
• دسترسی روت یا sudu به سرور
• آشنایی اولیه با عملیات خط فرمان لینوکس
• یک اتصال اینترنت پایدار

نحوه راه اندازی سرور پراکسی

سرور پراکسی به‌عنوان دروازه‌ای بین دستگاه و اینترنت عمل می‌کند و حریم خصوصی، امنیت و دسترسی به محتوای محدود را افزایش می‌دهد. نحوه راه‌اندازی سرور پراکسی می‌تواند دشوار به نظر برسد؛ اما با ابزارها و مراحل مناسب، یک فرایند قابل‌مدیریت است. در این آموزش یک راهنمای جامع و گام‌به‌گام برای راه‌اندازی یک سرور پراکسی با استفاده از نرم‌افزار محبوب، Squid، یک راه‌حل پراکسی متن‌باز پرکاربرد به شما ارائه می‌دهیم.

۱. راه اندازی سرور

یک ارائه‌دهنده ابری انتخاب کنید یا یک دستگاه محلی راه‌اندازی کنید. برای این آموزش، ما از یک سرور مجازی Ubuntu 20.04 استفاده خواهیم کرد. از طریق SSH به سرور خود وارد شوید:

ssh username@your_server_ip

سیستم را به‌روزرسانی کنید تا از به‌روز بودن همه پکیج‌ها اطمینان حاصل شود:

sudu apt update && sudu apt upgrade _y

۲. نحوه راه اندازی سرور پراکسی؛ نصب Squid

Squid یک نرم‌افزار قوی و متن‌باز برای ذخیره‌سازی پراکسی است. آن را با دستور زیر نصب کنید:

sudu apt install squid _y

پس از نصب، فایل‌های پیکربندی Squid در مسیر /etc/squid/ قرار می‌گیرند. فایل پیکربندی اصلی squid.conf است. قبل از ویرایش، از آن یک نسخه پشتیبان تهیه کنید:

sudu cp /etc/squid/squid.conf /etc/squid/squid.conf.bak

۳. پیکربندی Squid

فایل پیکربندی را در یک ویرایشگر متن مانند nano باز کنید:

sudu nano /etc/squid/squid.conf

تنظیمات کلیدی:

پورت HTTP: به طور پیش‌فرض، Squid برای گوش‌دادن به پورت ۳۱۲۸  پیکربندی شده است. برای تایید یا تغییر پورت (مثلا http_port 8080) خط http_port 3128 را پیدا کنید.

کنترل دسترسی: مشخص کنید که چه کسی می‌تواند از پراکسی استفاده کند. یک لیست کنترل دسترسی (ACL) اضافه کنید تا به آدرس‌های IP یا شبکه‌های خاص اجازه دسترسی بدهید. به‌عنوان‌مثال، برای اجازه دسترسی به شبکه محلی خود (مثلاً ۱۹۲.۱۶۸.۱.۰/۲۴) طبق دستور زیر عمل کنید:

acl localnet src 192.168.1.0/24 http_accsess allow localnet

این خطوط را قبل از قانون پیش‌فرض http_access deny all قرار دهید تا اطمینان حاصل کنید که فقط کلاینت‌های مجاز به پراکسی دسترسی دارند.

تنظیمات حافظه پنهان: برای فعال‌کردن حافظه پنهان، Cache_dir را تنظیم کنید. برای حافظه پنهان ۱ گیگابایتی در var/spool/squid طبق دستور زیر عمل کنید:

cache_dir ufs /var/spool/squid 1000 16 256

این دستور یک حافظه پنهان ۱ گیگابایتی با ۱۶ دایرکتوری سطح اول و ۲۵۶ دایرکتوری سطح دوم تنظیم می‌کند.

ناشناس بودن: برای مخفی‌کردن آدرس‌های IP کلاینت، دستور زیر را اضافه کنید:

forwarded_for off

request_header_access Via deny all

موارد فوق را ذخیره کنید و خارج شوید (Ctrl+O ,Enter ,Ctrl+X)

۴. مقدار دهی اولیه و شروع Squid

اگر قابلیت ذخیره‌سازی فعال است، دایرکتوری ذخیره‌سازی را ایجاد کنید:

sudu squid _z

squid را اجرا کنید و آن را برای اجرا در بوت فعال کنید:

sudu systemctl start squid

sudu systemctl enacle squid

اجرای squid را تأیید کنید:

sudu systemctl status squid

۵. پیکربندی فایروال

با استفاده از UFW، ترافیک را روی پورت Squid (مثلاً ۳۱۲۸(مجاز کنید.

sudu ufw allow 2128/tcp

اطمینان حاصل کنید که فایروال یا گروه امنیتی سرور شما (برای VPS ابری) این پورت را مجاز می‌دانند.

۶. آزمایش پراکسی

یک دستگاه کلاینت (مثلاً لپ‌تاپ یا مرورگر خود) را برای استفاده از پراکسی پیکربندی کنید:

• در فایرفاکس، به Settings > Network settings > Manual Proxy Confuguration بروید.
• آدرس IP و پورت سرور خود (مثلاً ۳۱۲۸(را وارد کنید.
• با مراجعه به سایتی مانند com آن را آزمایش کنید. حال باید IP سرور شما را نشان دهد نه IP دستگاه شما.

۷. پراکسی را ایمن کنید

برای افزایش امنیت باید اقدامات زیر را انجام دهید:

• محدودکردن دسترسی: دسترسی پراکسی را به IPهای خاص در conf محدود کنید.
• احراز هویت: با نصب apache2_utils احراز هویت اولیه را فعال کنید:

sudu apt install apache2_utils

• فایل پسورد ایجاد کنید:

sudu htpasswd -c /etc/squid/passwd username

به‌روزرسانی فایل squid.conf

auth_param basic program /usr/lib/squid/basic_ncsa_auth /etc/squid/passwd

auth_param basic realm squid proxy-catching web server

acl auth_users proxy_auth REQUIRED

http_access allow auth_users

Squid را ری استارت کنید

sudu systemctl restart squid

• استفاده از HTTPS: برای ترافیک حساس، راه‌اندازی یک پراکسی معکوس یا SSL با استفاده از NginX یا Apache در کنار Squid را در نظر بگیرید.

۸. نظارت و نگهداری

گزارش‌های Squid  را برای یافتن مشکلات بررسی کنید:

sudu tail -f /var/log/squid/access.log

sudu tail -f /var/log/squid/cache.log

به طور مرتب Squid و سرور خود را به‌روزرسانی کنید:

sudu apt update && sudu apt upgrade -y

۹. عیب یابی

• Connection Refused: اطمینان حاصل کنید که Squid در حال اجرا است (systemctl status squid) و پورت باز است (ufw status).
• Acsess Denied: ACLهای صحیح را در conf بررسی کنید و Squid را پس از تغییرات ری استارت کنید.
• Performance Issue: اندازه حافظه پنهان را تنظیم کنید یا در صورت لزوم، حافظه پنهان را غیرفعال کنید.

۱۰. مزایا و موارد استفاده

نحوه راه اندازی سرور پراکسی مانند Squid می‌تواند محتوا را برای کاهش پهنای باند، ناشناس کردن مرور یا فیلترکردن ترافیک در تنظیمات سازمانی، ذخیره کند. این سرور برای دورزدن محدودیت‌های جغرافیایی (مثلاً دسترسی به محتوای فیلتر شده) یا ایمن‌سازی اتصالات Wi-Fi عمومی ایدئال است. بااین‌حال، برای ناشناس ماندن کامل، ترکیب آن با VPN یا Tor موثر است؛ زیرا پراکسی به‌تنهایی ترافیک را رمزگذاری نمی‌‌کند.

جمع‌بندی

راه اندازی سرور پراکسی با Squid روی یک سرور لینوکسی فرایندی ساده است و این امکان را برای شما فراهم می‌کند تا ترافیک اینترنت خود را کنترل کنید. با دنبال‌کردن مراحل مذکور، شما می‌توانید یک سرور پراکسی قابل‌اعتماد برای استفاده شخصی یا حرفه‌ای خود ایجاد کنید. برای بهینه‌سازی عملکرد، پیکربندی‌ها را آزمایش کنید و همیشه امنیت را در اولویت قرار دهید تا پراکسی خود را از دسترسی غیرمجاز محافظت کنید.

با خواندن این مقاله، شما به می‌توانید ویژگی‌های پیشرفته پراکسی را بررسی کنید یا سرور خود را در معماری‌های شبکه بزرگ‌تر ادغام کنید. در این مقاله به بررسی آموزش نحوه راه اندازی سرور پراکسی پرداختیم. امیدواریم مطالب فوق برای شما مفید واقع شده باشد.